Donderdag – H. Apollinaris, b. en mrt.

Uitnodiging

Mag ik hiermee Uw aandacht vragen voor
het dagelijks lezen van het Evangelie?

Deze uitnodiging wil U deelgenoot maken aan de vreugde
van het evangelie. Iedereen, niemand uitgezonderd,
kan die vreugde ervaren door zijn hart open te stellen
voor de genezende werking van Gods woord.

Iedere dag beschikbaar.

Overweging

De lezing van vandaag is zo belangrijk omdat God zijn naam bekend maakt aan Mozes. Deze naam, Jahweh komt in het Oude Testament meer dan 6800 keer voor, maar wordt alleen hier verklaard. God is degene die er is, die er altijd zal zijn voor zijn volk. De verklaring staat aan het begin van de uittocht, het grote heilsfeit van het volk van Israël. Telkens opnieuw wordt in de boeken van het Oud Testament naar de uittocht verwezen als een daad van God waardoor de geschiedenis van Israël begint en waarop alle religieuze verplichtingen van het volk Israël tegenover God gebaseerd zijn.

 

EERSTE LEZING              Ex. 3, 13-20

Ik ben die is.
Hij-is zendt mij tot u.

Toen Mozes de stem van God had gehoord
in het vuur dat opvlamde uit een doornstruik,
sprak hij opnieuw tot God:
“Als ik nu bij de Israëlieten kom en hun zeg:
De God van uw vaderen zendt mij tot u, en zij vragen:
Hoe is zijn naam?, wat moet ik dan antwoorden?”
Toen sprak God tot Mozes:
“Ik ben die is.”
En ook:
“Dit moet gij de Israëlieten zeggen:
Hij – is, zendt mij tot u.”
Bovendien zei God tot Mozes:
“Dit moet ge de Israëlieten zeggen:
De HEER, de God van uw vaderen, de God van Abraham,
de God van Isaäk en de God van Jakob, zendt mij tot u.
Dit is mijn naam voor altijd.
Zo moet men Mij aanspreken, alle geslachten door.
Ga nu op weg, roep de oudsten van Israël bijeen
en zeg hun: de HEER, de God van uw vaderen, is mij verschenen,
de God van Abraham, Isaäk en Jakob, met deze boodschap:
Ik draag zorg voor u,
want Ik zie wat men u in Egypte aandoet.
Daarom heb Ik besloten:
Ik zal u uit de ellende van Egypte wegvoeren
naar het land van de Kanaänieten, Hethieten, Amorieten,
Perizzieten en Jebusieten, een land van melk en honing.
Zij zullen luisteren naar wat gij zegt.
Dan moet ge met de oudsten van Israël
naar de koning van Egypte gaan en hem zeggen:
De HEER, de God van de Hebreeën, vraagt ons
een maaltijd voor Hem te houden.
Laat ons daarom drie dagreizen ver de woestijn ingaan
om offers op te dragen aan de HEER onze God.
Ik weet dat de koning van Egypte u niet zal laten vertrekken,
als geen sterke hand hem dwingt.
Daarom zal Ik mijn hand opheffen en Egypte treffen
met allerlei wondertekenen die Ik er zal verrichten.
Dan zal hij u wel laten gaan.”

TUSSENZANG                Ps. 105(104), 1, 5, 8-9, 24-25, 26-27

Voor eeuwig blijft Gods verbond van kracht.
Alleluia

Verheerlijkt de Heer en aanbidt zijn Naam,
verkondigt de volken zijn daden.
Vergeet nooit de wonderen die Hij deed,
zijn tekenen en zijn beloften.

Voor eeuwig blijft zijn verbond van kracht,
wat Hij beloofd heeft voor duizend geslachten.
De bond die Hij vroeger met Abraham sloot,
de eed die Hij Isaäk eens heeft gezworen.

De Heer vormde zich een talrijk volk
dat sterker werd dan zijn verdrukkers.
Hij liet hun gastvrijheid omslaan in haat,
zodat zij zijn volk bedrogen.

Toen zond Hij zijn dienaar Mozes naar hen
met Aäron die Hij had uitverkoren.
Zij lieten de tekenen zien van de Heer,
het land van Cham zag Gods wondere daden.

 

ALLELUIA                    Ps. 111(110), 8ab

Alleluia.
Het werk van de Heer is goed en betrouwbaar,
al wat Hij besluit staat onwrikbaar vast.
Alleluia.

 

EVANGELIE                    Mt. 11, 28-30
Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.

In die tijd nam Jezus het woord en sprak:
“Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt,
en Ik zal u rust en verlichting schenken.
Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij:
Ik ben zachtmoedig en nederig van hart;
en gij zult rust vinden voor uw zielen,
want mijn juk is zacht en mijn last is licht.”

________________________________________________________

Laudato Si

Encycliek van

PAUS FRANCISCUS

Over de zorg voor het gemeenschappelijke huis

236. In de Eucharistie vindt de schepping haar grootste verheffing. De genade die ertoe neigt zich voelbaar te manifesteren, bereikt een wonderbaarlijke uitdrukking, wanneer God zelf, mens geworden, zover gaat dat Hij zich door zijn schepsel laat eten. De Heer wilde op het toppunt van het mysterie van de menswording ons binnenste bereiken door een stuk materie. Niet van bovenaf, maar van binnenuit, opdat wij in onze wereld zelf Hem konden ontmoeten. In de Eucharistie wordt de volheid reeds verwezenlijkt en ligt het vitale middelpunt van het heelal, het middelpunt dat overstroomt van liefde en onuitputtelijk leven. Verenigd met de mensgeworden Zoon, die tegenwoordig is in de Eucharistie, brengt heel de kosmos dank aan God. De eucharistie is inderdaad op zich een daad van kosmische liefde: “Ja. kosmisch! Want zelfs als de Eucharistie wordt gevierd aan het nederige altaar van een plattelandskerkje, dan wordt zij in zekere zin altijd nog gevierd op het altaar van de wereld”.  De Eucharistie verenigt hemel en aarde, omarmt en doordringt heel de schepping. De wereld, die uit Gods handen is gekomen, keert in vreugdevolle en volledige aanbidding naar Hem terug: in het eucharistisch Brood “is de schepping gericht op de vergoddelijking, de heilige bruiloft, de eenmaking met de Schepper zelf”.  Daarom is de Eucharistie ook een bron van licht en motivatie voor onze zorgen omtrent het milieu en geeft ons richting om bewakers van heel de schepping te zijn.

Wordt vervolgd