Voor Hij in het openbaar begon te preken vastte Jezus veertig dagen, aan het eind waarvan de duivel poogde Hem af te brengen van zijn heilig doel.
Volgens een legende zat Jezus toen Hij weerstand bood aan de verzoekingen van Satan op dit, een natuurlijke kruk vormende, rotsblok, dat nu wordt bewaard in een klooster op de Berg van de Verzoeking bij Jericho.
Jezus heeft als mens ons, in alle facetten van het leven, getoond hoe wij moeten leven. Wij staan in ons dagelijks leven ook vaak bloot aan bekoringen die aanzetten tot verkeerde dingen. Wij moeten in navolging van Jezus dus ook hieraan weerstand bieden.
In oude tijden bouwden kluizenaars het Griekse klooster Choziba op de Berg van de Verzoeking om de plaats van Jezus’ vasten aan te geven. Deze berg is nu bekend als Quarantal-de berg van de veertig.
Dit is de Engelse beschrijving van de doop van Jezus in Yardenit aan de Jordaan. Yardenit is echter niet de plaats waar Jezus gedoopt is, maar een speciale doopplaats voor toeristen, welke indertijd gemaakt is toen door oorlogsomstandigheden de echte plaats niet gebruikt kon worden. Jezus is door Johannes gedoopt in Qasr el Yahud aan de Jordaan ten oosten van Jericho.
Veel landen hebben in Yardenit op geglazuurde tegels de gebeurtenis weergegeven, die tweeduizend jaar geleden heeft plaatsgevonden.
Vlak voordat de Jordaan in de Dode Zee stroomt, zet zij de aangrenzende woestijn in bloei.
Zo zag de tempel in Jeruzalem er, volgens een onlangs in deze stad vervaardigde reconstructie, ten tijde van Jezus uit.
De ouders van Jezus gingen ieder jaar op pelgrimage naar Jeruzalem en toen Jezus twaalf jaar oud was namen zij Hem mee. De belangrijkste reden was dat een jonge Jood op zijn dertiende verjaardag een Bar Mitzwa (letterlijk: zoon van het gebod) wordt en vanaf dat moment religieus als volwassen geldt. Hij mocht in de synagoge uit de tora lezen en er vragen over stellen. Hij las hetgeen de profeet Jesaja geschreven had (61:1 e.v.).
Jezus bleef na het bezoek aan de tempel achter op het moment dat zijn ouders weggingen en toen zijn ongeruste moeder Hem eindelijk vond, deed Hij een van de meest oorspronkelijke uitspraken, waarin Hij voor het eerst over God spreekt;’ Wist ge dan niet, dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn? (Lucas 2:49).
Naar goed Joods gebruik moesten alle mannen aan God de Heer worden toegewijd d.m.v. de besnijdenis; het is het teken van het verbond tussen God en zijn volk, dat op Abraham, de aartsvader van het geloof, teruggaat. De besnijdenis diende te geschieden op de achtste dag na de geboorte van het kind.
Hier groeide Jezus op. In 2009 vonden Israëlische archeologen bij opgravingen resten van gebouwen die uit de tijd van Jezus zouden stammen. Uit deze opgravingen bleek, dat de bevolking er beschut en afgeschermd leefde; de grote handelsroutes lieten het ongunstig gelegen gehucht ongemoeid. De huisjes waren zeer eenvoudig: grotwoningen met kleine graansilo’s, regenputten en olijfpersen. In 67 na Christus werd Nazareth door Romeinse troepen verwoest.
In de berggebieden van het Heilige Land waren veel grotwoningen te vinden. De traditie zegt dat Jezus werd grootgebracht in zo’n grot.
Dit bas-reliëf van de haar kind koesterende Maria is te zien in de Melkgrot te Betlehem.
De vlucht naar Egypte.
Jozef hoorde in een droom de stem van God via de mond van een engel:”Sta op, neem het Kind en zijn moeder, vlucht naar Egypte en blijf daar tot ik u waarschuw, want Herodes komt het Kind zoeken om het te doden”(Matteüs 2:13). De route van Israël naar Egypte voert door de woestijnen Negev en de Sinaï. Hier en daar worden de roodgranieten bergvalleien door wegen doorsneden. Oasen in de Sinaï worden gekenmerkt door groepjes dadelpalmen. Jezus en zijn ouders moeten op hun reis naar Egypte van deze zoete dadels gegeten hebben.
De belangrijkste plaats bij de kerstviering in het Heilige Land wordt ingenomen door de jaarlijkse middernachtelijke mis in de Latijnse Kerk van St.-Catharina, waarvoor duizenden pelgrims uit de hele wereld toestromen.