Maandag in de vierentwintigste week door het jaar

Uitnodiging

Mag ik hiermee Uw aandacht vragen voor
het dagelijks lezen van het Evangelie?

Deze uitnodiging wil U deelgenoot maken aan de vreugde
van het evangelie. Iedereen, niemand uitgezonderd,
kan die vreugde ervaren door zijn hart open te stellen
voor de genezende werking van Gods woord.

Iedere dag beschikbaar.

OVERWEGING
De gebedsbijeenkomsten van de christenen in de eerste eeuw waren eerder dunbevolkt: Aan een huis om samen te komen hadden ze meer dan genoeg. Toch schrijft Paulus zeer uitdrukkelijk om de grenzen van de eigen kleine kring te overschrijden in het gebed: Hij droeg christenen op te bidden voor alle mensen, ook voor de gezagsdragers…in een tijd dat deze niet zo welwillend stonden tegenover het jonge christendom. Met hoe weinig christenen we ook samenkomen soms, met hoe weinig we vandaag soms ook zijn om eucharistie te vieren, in de voorbede brengen we, solidair met allen, de hele mensheid voor God.

 

EERSTE  LEZING         1 Tim. 2,1-8

Ik vraag u gebeden te verrichten voor alle mensen.

Dierbare,

Allereerst vraag ik u
gebeden, smekingen, voorbeden en dankzeggingen te verrichten
voor alle mensen, voor koningen en alle hooggeplaatsten,
opdat wij ongestoord en rustig
een in alle opzichten godvruchtig en waardig leven kunnen leiden.
Dit is goed en welgevallig in het oog van God, onze Heiland,
die wil dat alle mensen gered worden
en tot de kennis van de waarheid komen.
Want God is één,
één is ook de middelaar tussen God en de mensen,
de mens Christus Jezus,
die zichzelf gegeven heeft als losprijs voor allen:
Op de vastgestelde tijd legde Hij zijn getuigenis af.
En ik ben hiervan aangesteld als heraut en apostel
– ik spreek de waarheid, ik lieg niet –
om de volken te onderrichten in het ware geloof.
Ik wil dus
dat op elke plaats waar de gemeente samenkomt om te bidden,
de mannen hun handen opheffen in een geest van godsvrucht,
die haat en ruzie uitsluit.

TUSSENZANG                  Ps. 28(27), 2, 7, 8-9

Gezegend de Heer, die mijn smeken gehoord heeft.

Hoor naar mijn smeken, als ik U aanroep,
mijn handen hef naar uw heiligdom.
Gezegend de Heer, die mijn smeken gehoord heeft,
de Heer, mijn kracht en mijn schild.

De Heer is een sterke macht voor zijn volk,
en voor zijn gezalfde een veilige burcht.
Red, Heer, uw volk en zegen uw erfdeel ;
hoed hen en draag hen voor immer.

 

ALLELUIA                 Mt. 11, 25

Alleluia.
Ik prijs U, Vader, Heer van hemel en aarde,
omdat Gij deze dingen
hebt geopenbaard aan kinderen.
Alleluia.

 

EVANGELIE          Lc. 7, 1-10

Zelfs in Israël heb Ik zo’n groot geloof niet gevonden.

In die tijd ging Jezus,
na afloop van zijn onderricht aan het luisterende volk,
naar Kafarnaüm.
Daar was een honderdman, die een knecht had
aan wie hem veel gelegen was;
die knecht was ziek en lag op sterven.
Omdat de honderdman van Jezus hoorde,
zond hij enkele oudsten van de Joden naar Hem toe
met het verzoek zijn knecht te komen genezen.
Bij Jezus gekomen riepen zij met aandrang zijn hulp in.
Ze zeiden:
“Hij verdient dat Gij hem deze gunst bewijst,
want hij houdt van ons volk
en hij heeft op eigen kosten de synagoge voor ons gebouwd.”
Daarop ging Jezus met hen mee.
Maar toen Hij niet ver meer van het huis was,
liet de honderdman Hem door vrienden zeggen:
“Heer, doe geen verdere moeite;
ik ben niet waard dat Gij onder mijn dak komt.
Daarom meende ik ook er geen aanspraak op te mogen maken
persoonlijk naar U toe te komen.
Maar een woord van U is voldoende
om mijn knecht te doen genezen.
Want al ben ik zelf een ondergeschikte,
ik heb weer manschappen onder mij:
En tot de een zeg ik: Ga, en hij gaat,
en tot een ander: Kom, en hij komt,
en aan mijn knecht: Doe dit, en hij doet het.”
Toen Jezus dit hoorde stond Hij verwonderd over hem.
Hij keerde zich om en zei tot het volk dat Hem volgde:
“Ik zeg u:
Zelfs in Israël heb Ik zo’n groot geloof niet gevonden.”
Toen de mensen die gestuurd waren, in het huis terugkeerden,
vonden zij de knecht weer gezond.

____________________________________________________________________________________

 

Laudato Si

Encycliek van

PAUS FRANCISCUS

Over de zorg voor het gemeenschappelijke huis

49. Ik zou willen opmerken dat men zich vaak niet helder bewust is van de problemen die in het bijzonder de buitengeslotenen treffen. Zij zijn het merendeel van de planeet, miljarden mensen. Zij worden vandaag vermeld in het internationale politieke en economische debat, maar meestal lijkt het of hun problemen als aanhangsel naar voren worden gebracht, als een kwestie die bijna als verplicht of in de marge wordt toegevoegd, als men ze al niet beschouwt als een pure bijkomstige schade. Op het ogenblik van een concrete actualisering komen zij inderdaad vaak op de laatste plaats. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat zeer veel specialisten, opiniemakers, communicatiemiddelen en machtscentra ver van hen gevestigd zijn, in geïsoleerde stedelijke gebieden, zonder direct contact met hun problemen. Zij leven en denken uitgaande van het gemak van een ontwikkeling en een kwaliteit van leven die niet binnen het bereik van het merendeel van de wereldbevolking is. Dit gebrek aan fysiek contact en ontmoeting, dat soms nog wordt bevorderd door de versnippering van onze steden, helpt het geweten te “cauteriseren” en een gedeelte van de werkelijkheid in gedeeltelijke analyses te negeren. Dat gaat soms samen met een “groen” discours. Maar tegenwoordig kunnen wij er niet onderuit te erkennen dat een ware ecologische benadering altijd een maatschappelijke benadering wordt, die de gerechtigheid moet integreren in de discussies over het milieu, om zowel naar de kreet van de aarde als naar de kreet van de armen te luisteren.

Wordt vervolgd