Inleiding
Gevolg gevend aan de Apostolische exhortatie Evangelii Gaudium van Paus Franciscus, wil deze inleiding U deelgenoot maken aan de vreugde van het evangelie. Iedereen, niemand uitgezonderd, kan die vreugde ervaren door zijn hart open te stellen voor de genezende werking van Gods woord.
Het evangelie is eerst en vooral een uitnodiging om een antwoord te geven aan God die ons liefheeft en redt, door Hem te erkennen in de ander en door uit onszelf te treden om het goede te zoeken voor allen. Het evangelie reikt die eenheid en volheid van het menselijk leven aan, die de beste remedie is tegen alle vormen van kwaad.
Langs deze elektronische weg wordt U uitgenodigd om dagelijks het evangelie te lezen en even na te denken over de betekenis voor uw leven. Het is vanaf 8 uur ‘s morgens steeds ter beschikking.
Overweging
Het offer van Isaak is de laatste en zwaarste hindernis op de weg naar de vervulling der belofte. Het is tegelijk hoogte- en dieptepunt in de Abraham-cyclus. Hier wordt het geloof van Abraham op de proef gesteld tot in het diepste duister. Tegelijk heeft het verhaal ook een andere theologische betekenis: onze God wenst geen mensenoffers. Hij is anders dan de goden der omliggende volkeren, waar kinderoffers niet ongebruikelijk waren. Welke hindernis is voor mij het zwaarst in mijn gelovig leven ?
EERSTE LEZING Gen. 22, 1-19
Het offer van onze aartsvader Abraham.
Uit het Boek Genesis
In die dagen gebeurde het dat God Abraham op de proef stelde.
Hij zei tot hem :”Abraham.”
En Abraham antwoordde :
“Hier ben ik.”
God zei :
“Ga met Isaäk, uw enige zoon,
die gij liefhebt, naar het land van de Moria,
en draag hem daar op de berg die Ik u zal aanwijzen,
als brandoffer op.”
De volgende morgen zadelde Abraham zijn ezel,
nam twee knechten en zijn zoon Isaäk met zich mee,
en kloofde hout voor het brandoffer.
Daarna begaf hij zich op weg
naar de plaats die God hem aangewezen had.
Op de derde dag zag Abraham in de verte de plaats liggen.
Toen zei Abraham tot zijn knechten :
“Blijft hier bij de ezel ;
ik ga met de jongen daarginds heen.
“Nadat wij ons in aanbidding neergebogen hebben,
komen wij weer terug.”
Daarop gaf Abraham zijn zoon Isaäk
het hout voor het brandoffer te dragen;
zelf droeg hij het vuur en het offermes.
Zo gingen zij samen op weg.
Toen zei Isaäk tot zijn vader Abraham : “Vader.”
Hij antwoordde : “Ja, mijn zoon.”
Isaäk zei :
“Wij hebben wel vuur en hout,
maar waar is het offerdier?”
Abraham antwoordde :
“God zelf zal wel voor het offerdier zorgen, mijn zoon.”
En samen gingen zij verder.
Toen zij de plaats bereikt hadden
die God hen had aangewezen,
bouwde Abraham daar een altaar,
stapelde er het hout op, bond zijn zoon Isaäk vast
en legde hem op het altaar, boven op het hout.
Toen Abraham echter zijn hand uitstak naar het mes
om daarmee zijn zoon de keel af te snijden,
riep de engel van de Heer hem van uit de hemel toe :
“Abraham, Abraham !”
En hij antwoordde :
“Hier ben ik.”
De engel zei :
“Raak de jongen met geen vinger aan en doe hem niets !
“Ik weet nu dat gij God vreest,
want gij hebt Mij uw enige zoon niet willen onthouden.”
Abraham keek om zich heen en bemerkte een ram,
die met zijn horens in het struikgewas vastzat.
Hij greep de ram en droeg die als brandoffer op,
in plaats van zijn zoon.
Abraham noemde die plaats , God de Heer zal erin voorzien’;
vandaar dat men nu nog zegt :
Op de berg van de Heer zal erin voorzien worden.
Toen riep de engel van de Heer voor de tweede maal
uit de hemel tot Abraham en zei :
“Bij Mijzelf heb Ik gezworen – spreekt de Heer –
omdat gij dit gedaan hebt
en Mij uw eigen zoon niet hebt onthouden,
daarom zal Ik u overvloedig zegenen
en uw nakomelingen
talrijker maken dan de sterren aan de hemel
en de zandkorrels op het strand van de zee.
“Uw nakomelingen zullen de poort van hun vijand bezitten.
“Door uw nakomelingen
komt zegen over alle volken van de aarde,
omdat gij naar Mij hebt geluisterd.”
Daarop keerde Abraham naar zijn knechten terug;
samen trokken zij naar Berseba.
En Abraham bleef in Berseba wonen.
TUSSENZANG Ps. 116A(114), 1-2, 3-4, 5-6, 8-9
Ik mag weer leven onder Gods oog
in ’t land van de levenden.
of : Alleluia.
De Heer heb ik lief, want Hij luistert,
Hij hoort mijn smekende stem ;
Hij heeft mij aandacht geschonken
telkens als ik tot Hem riep.
De dood hield mij in al zijn strikken,
het net van het schimmenrijk viel op mij neer,
ik ging onder zorgen gebukt.
Toen riep ik de Naam van de Heer aan :
ach, red mij, Heer, van de dood !
De Heer is goed en rechtvaardig,
barmhartig is onze God.
Eenvoudigen biedt Hij bescherming ;
Hij heeft mij gered uit de nood.
De Heer ontrukte mijn ziel aan de dood,
Hij droogde mijn tranen en steunde mijn voet.
Ik mag weer leven onder Gods oog
in ’t land van de levenden.
ALLELUIA hebr. 4, 12
Alleluia.
Het woord van God is levend en krachtig,
en het dringt door tot het raakpunt van ziel en geest.
Alleluia.
EVANGELIE Mt. 9, 1-8
De menigte verheerlijkte God,
die zulk een macht gegeven had aan mensen.
Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens
Matteüs
In die tijd ging Jezus in een boot,
stak over en kwam in zijn stad.
Men bracht een lamme die op een bed lag naar Hem toe.
Toen Jezus hun geloof zag zeide Hij tot de lamme :
“Heb goede moed mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven.”
Enkele schriftgeleerden zeiden nu bij zichzelf :
“Die man spreekt godslasterlijk.”
Maar Jezus kende hun gedachten en zei :
“Waarom denkt gij kwaad bij uzelf?
“Wat is gemakkelijker, te zeggen :
Uw zonden zijn u vergeven, of :
Sta op en loop ?
“Welnu, opdat ge zult weten
dat de Mensenzoon macht heeft op aarde zonden te vergeven
-en nu sprak Hij tot de lamme :-
Sta op, neem uw bed en ga naar huis.”
En de lamme stond op en ging naar huis.
Toen de menigte dit zag werd zij door ontzag bevangen
en zij verheerlijkte God,
die zulk een macht gegeven had aan mensen.
De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004/2007.
Overwegingen uit Liturgische suggesties voor de weekdagen.