Overweging
De dienaar wordt vanaf de moederschoot door God geroepen en bij naam genoemd. Het kind zal – tegen de gebruiken in – niet Zacharias hete (“God herinnert zich”), maar wel Johannes (“De Heer is genadig”). Hij zal Gods woord spreken, dat doordringend is als een zwaard en ver-rijkend als een peil. Ook al is het resultaat teleurstellend voor de profeet, toch blijft hij zijn gelijk verwachten van God: hij moet en zal Israël terugbrengen tot God. Zo zullen Gods heil en Naam dan bekend worden aan alle volkeren.
De liturgie van dit hoogfeest leest hierin een blauwdruk van het optreden van Jezus. In zijn spoor openbaart de Kerk de komst van Christus, zoals we in het boek Handelingen lezen: in enkele regels schetst Paulus vandaag de rol en de trouw van Johannes de Doper in de verkondiging van Gods heil, dat voltrokken wordt in Jezus, de Verlosser. Johannes was zich wel degelijk bewust van de draagwijdte en meteen het voorlopige van zijn opdracht. Dat blijkt duidelijk uit zijn woorden in Mt. 3, 11 en Joh. 1,21. Hoe bereiden wij ons voor op de komst van Jezus in ons hart ?
EERSTE LEZING Jes. 49, 1-6
Ik stel u aan tot licht van de heidenvolkeren.
Uit de Profeet Jesaja
Luistert naar mij, eilanden,
spitst de oren, volkeren van ver :
De Heer heeft mij vanaf de moederschoot geroepen,
vanaf de schoot mijner moeder heeft Hij mijn naam genoemd.
Hij heeft mijn mond tot een snedig zwaard gemaakt,
met de schaduw van zijn hand heeft Hij mij bedekt.
Hij maakte van mij een geslepen pijl,
en in zijn koker heeft Hij mij geborgen.
Hij sprak tot mij :
“Mijn dienaar zijt gij,
Israël in wie Ik Mij zal verheerlijken.”
En ik heb gezegd :
“Vergeefs heb ik mij afgetobd,
mijn kracht loopt uit op leegheid en wind,
maar mijn recht is bij de Heer,
en mijn beloning bij mij God.”
Nu echter sprak de Heer
die mij vormde tot zijn knecht vanaf de moederschoot,
om Jakob terug te brengen tot Hem
en opdat Israël voor Hem zou worden verzameld.
– Ik ben verheerlijkt in de ogen van de Heer,
en mijn God is mijn sterkte.-
Hij sprak :
“Het is te gering dat gij mijn dienaar zijt,
om Jakobs stammen op te richten
en de gespaarden van Israël terug te brengen.
Ik stel u aan tot licht van de heidenvolkeren
om mijn heil te zijn tot aan het uiteinde der aarde.”
TUSSENZANG Ps. 139(138), 1-3, 13-14, 15
Ik dank U, Heer, voor het wonder van mijn leven.
Gij kent mij, Heer, en Gij doorschouwt mij,
Gij ziet mij waar ik ga of sta.
Van verre kent Gij mijn gedachten,
Gij weet waarom ik bezig ben of rust.
Want wat er in mij is hebt Gij geschapen,
Gij hebt mij als een weefsel
in de moederschoot gevormd.
Ik dank U voor het wonder van mijn leven,
voor alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt.
Gij weet ook alles wat er omgaat in mijn geest,
mijn diepste wezen is U niet verborgen.
Toen ik geheimnisvol werd voortgebracht,
mijn levensdraden in de schoot gevlochten werden.
TWEEDE LEZING Hand. 13, 22-26
Johannes predikte reeds voor het optreden van Christus.
Uit de Handelingen van de Apostelen
In die dagen zei Paulus :
“Nadat God Saul verworpen had
verhief Hij David tot koning van het volk Israël.
“Van deze gaf Hij het getuigenis :
Ik heb David gevonden, de zoon van Isaï,
een man naar mijn hart
die mijn wil in alles zal volbrengen.
“Uit diens nakomelingschap heeft God
volgens belofte
voor Israël een Verlosser doen voortkomen,
Jezus ;
nadat reeds Johannes voor zijn optreden
een doopsel van bekering had gepredikt
aan heel het volk van Israël.
“Toen Johannes aan het einde van zijn loopbaan was zei hij :
Wat ge meent dat ik ben
ben ik niet ;
maar na mij komt iemand
wiens schoeisel ik niet waard ben los te maken.
“Mannen broeders,
zonen uit Abrahams geslacht en godvrezenden onder u :
tot ons is dit woord van verlossing gezonden.”
ALLELUIA Lc. 1, 76
Alleluia.
Gij, kind,
profeet van de Allerhoogste zult ge worden genoemd,
want voorafgaan zult gij aan de Heer
en gij zult zijn wegen bereiden.
Alleluia.
EVANGELIE Lc. 1, 57-66.80
Johannes is zijn naam.
Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens
Lucas
In die tijd brak voor Elisabeth het ogenblik aan
dat zij moeder werd ;
zij schonk het leven aan een zoon.
Toen de buren en de familie hoorden
hoe groot de barmhartigheid was
die de Heer aan haar had betoond,
deelden zij in haar vreugde.
Op de achtste dag kwam men het kind besnijden
en ze wilden het naar zijn vader Zacharias noemen.
Maar zijn moeder zei daarop :
“Neen, het moet Johannes heten.”
Zij antwoordden haar :
“Maar er is in uw familie niemand die zo heet.”
Met gebaren vroegen zij toen aan zijn vader
hoe hij het wilde noemen.
Deze vroeg een schrijftafeltje en schreef er op :
“Johannes zal hij heten.”
Ze stonden allen verbaasd.
Onmiddellijk daarop werd zijn mond geopend,
zijn tong losgemaakt
en verkondigde hij Gods lof.
Ontzag vervulde alle omwonenden
en in heel het bergland van Judea
werd al het gebeurde rondverteld.
Ieder die het hoorde dacht er over na en vroeg zich af :
“Wat zal er worden van dit kind ?”
Want de hand des Heren was met hem.
Het kind groeide op en de Geest beheerste hem meer en meer.
Hij verbleef in de woestijn
tot de dag, waarop hij zich aan Israël in het openbaar vertoonde.
De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, © Nederlands Bijbelgenootschap 2004/2007.
Overwegingen uit Liturgische suggesties voor de weekdagen.