Uitnodiging
Mag ik hiermee Uw aandacht vragen voor
het dagelijks lezen van het Evangelie?
Deze uitnodiging wil U deelgenoot maken aan de vreugde
van het evangelie. Iedereen, niemand uitgezonderd,
kan die vreugde ervaren door zijn hart open te stellen
voor de genezende werking van Gods woord.
Elke morgen vanaf 7 uur ter beschikking
Overweging
We beëindigen de lezingen uit het boek Numeri met de dood van Mirjam en het gekende thema van het gemor. Maar hier wordt Mozes zelf gestraft en dit is voor velen een probleem. Wat heeft hij dan zo verkeerd gedaan? Na al die ervaringen met het volk in de woestijn is zijn optreden toch goed te begrijpen. Is het zo dat Mozes misschien niet twijfelde aan Gods macht, maar juist aan Gods goedheid? Toch is het zo dat hij herhaaldelijk pleitte voor het volk tegen een straffende God (Het gaat allicht over meerdere tradities en over een poging tot oplossing nl. 1) feit: Mozes kwam niet in Kanaän. 2) Dat moet een verklaring hebben. 3) In die context kon alleen aan een straf van God gedacht worden. 4) Dus hij schoot te kort).
EERSTE LEZING Num. 20, 1-13
Gij moet in het bijzijn van de gemeenschap
de rots gebieden water te geven.
In die dagen
kwam heel de gemeenschap van de Israëlieten in de woestijn Sin.
Tijdens het verblijf van het volk in Kades
overleed Mirjam en werd ter plaatse begraven.
Eens was er geen water voor de gemeenschap.
Het volk liep toen te hoop tegen Mozes en Aäron
en begon Mozes verwijten te doen. Zij zeiden:
“Waren wij maar door ingrijpen van de HEER gestorven
zoals onze broeders!
Hebt gij de gemeente van de HEER
naar deze woestijn geleid om er mens en dier
de dood te laten vinden?
Waarom hebt ge ons uit Egypte geleid
naar dit ellendig oord waar geen koren is,
geen vijg, geen wijnstok, geen granaatappel,
en zelfs geen water?”
Toen verwijderden Mozes en Aäron zich van de gemeente
en wierpen zich ter aarde.
De heerlijkheid van de HEER verscheen hun
en God sprak tot Mozes:
“Neem de staf en roep met uw broer Aäron de gemeente bijeen.
Gij moet in hun bijzijn de rots gebieden water te geven;
dan zult gij uit die rots water doen stromen
en de gemeenschap en het vee laten drinken.”
Mozes nam de staf uit het heiligdom,
zoals de HEER hem gezegd had.
Toen riepen Mozes en Aäron de gemeente voor de rots bijeen.
Mozes zei tot hen:
“Luistert, weerspannigen!
Zullen wij voor mensen als u
water uit deze rots laten stromen?”
Mozes hief zijn hand op
en sloeg met zijn staf op de rots, tweemaal:
toen stroomde er volop water uit,
zodat de gemeenschap en het vee konden drinken.
Maar de HEER zei tot Mozes en Aäron:
“Uw vertrouwen op Mij is niet zo groot geweest,
dat gij tegenover de Israëlieten
mijn heiligheid hebt hooggehouden.
Daarom zult gij deze gemeente niet binnenleiden
in het land, dat Ik hun gegeven heb.”
Dat water is het water van Meriba,
waar de Israëlieten de HEER verwijten deden
en Hij bij hen zijn heiligheid openbaarde.
TUSSENZANG Ps. 95(94), 1-2, 6-7, 8-9
Luistert heden naar de stem van de Heer,
en weest niet halsstarrig.
Komt, laat ons de Heer met gejubel begroeten,
juichen wij toe de Rots van ons heil.
Laat ons verschijnen voor Hem met een lofzang,
Hem met liederen eren.
Komt, laat ons aanbiddend ter aarde vallen,
neerknielen voor Hem die ons schiep.
Hij is onze God en wij zijn volk,
Hij is de herder en wij zijn kudde.
Luistert heden dan naar zijn stem :
weest niet halsstarrig als eens in Meriba,
zoals in Massa in de woestijn ;
waar uw vaderen Mij wilden tarten
ofschoon zij mijn daden hadden gezien.
ALLELUIA Joh. 14,23
Alleluia.
Als iemand Mij liefheeft,
zal hij mijn woord onderhouden ;
mijn Vader zal hem liefhebben
en Wij zullen tot hem komen.
Alleluia.
EVANGELIE Mt. 16, 13-23
Gij zijt Petrus ;
Ik zal u de sleutels geven van het Rijk der hemelen.
Toen Jezus in de streek van Caesaréa van Filippus gekomen was,
stelde Hij zijn leerlingen deze vraag:
“Wie is
volgens de opvatting van de mensen,
de Mensenzoon?”
Zij antwoordden:
“Sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia,
weer anderen Jeremia of een van de profeten.”
“Maar gij – sprak Hij tot hen –
wie zegt gij dat Ik ben?”
Simon Petrus antwoordde:
“Gij zijt de Christus,
de Zoon van de levende God.”
Jezus hernam:
“Zalig zijt gij Simon, zoon van Jona,
want niet vlees en bloed hebben u dit geopenbaard,
maar mijn Vader die in de hemel is.
Op mijn beurt zeg Ik u:
Gij zijt Petrus;
en op deze steenrots zal Ik mijn Kerk bouwen
en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen.
Ik zal u de sleutels geven van het Rijk der hemelen
en wat gij zult binden op aarde,
zal ook in de hemel gebonden zijn
en wat gij zult ontbinden op aarde,
zal ook in de hemel ontbonden zijn.”
Daarop verbood Hij zijn leerlingen nadrukkelijk
iemand te zeggen, dat Hij de Christus was.
Van dat ogenblik af
begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken
dat Hij naar Jeruzalem moest gaan;
dat Hij daar veel zou moeten lijden van de oudsten,
de hogepriesters en de schriftgeleerden,
maar dat Hij, na ter dood gebracht te zijn,
op de derde dag zou verrijzen.
Toen nam Petrus Jezus ter zijde
en begon Hem ernstig daarover te onderhouden:
“Dat verhoede God, Heer!
Zoiets mag U nooit overkomen!”
Maar Hij keerde zich om en zei tot Petrus:
“Ga weg, satan, terug!
Gij zijt Mij een aanstoot,
want gij laat u leiden door menselijke overwegingen
en niet door wat God wil.”
Laudato Si
Encycliek van
PAUS FRANCISCUS
Over de zorg voor het gemeenschappelijk huis
De heilige Franciscus van Assisi
10. Ik wil niet verder gaan in deze encycliek zonder gebruik te maken van een mooi en motiverend voorbeeld. Ik heb zijn naam aangenomen als leidraad en inspiratie op het ogenblik van mijn uitverkiezing tot bisschop van Rome. Ik geloof dat Franciscus het voorbeeld bij uitstek is van de zorg voor wat zwak is, en van een integrale ecologie, die met vreugde en authenticiteit wordt beleefd. Hij is de heilige patroon van al degenen die onderzoeken en werken op het gebied van de ecologie en wordt ook bemind door velen die geen christen zijn. Hij liet een bijzondere aandacht zien voor de schepping van God en voor de armsten en degenen die het meest in de steek worden gelaten. Hij had lief en werd bemind om zijn vreugde, zijn edelmoedige toewijding, zijn universeel hart. Hij was een mysticus en een pelgrim die eenvoudig leefde in een wonderbaarlijke harmonie met God, de ander, de natuur en zichzelf. In hem kan men vaststellen hoezeer zorg voor de natuur, gerechtigheid jegens de armen, inzet in de samenleving en innerlijke vrede niet te scheiden zijn.
Wordt vervolgd Voor voorafgaande publicaties scroll omlaag
De bijbeltekst in deze uitgave is ontleend aan De Nieuwe Bijbelvertaling, ©Nederlands Bijbelgenootschap 2004/2007.
Overwegingen uit Liturgische suggesties voor de weekdagen en de zondagen
Laudato Si Officiële Nederlandse vertaling
_____________________________________________________________
Thursday – Dedication of the Basilica of Mary the Superior
May I hereby draw your attention to
the daily reading of the Gospel?
This invitation wants to share with you the joy of the Gospel.
Everyone, no one excepted,
can experience this joy by opening his heart
to the healing effect of God’s word.
Available every morning from 7 am
Consideration
We end the readings from the book of Numbers with the death of Miriam and the familiar theme of grumbling. But here Moses himself is punished and this is a problem for many. What has he done so wrong? After all the experiences with the people in the desert, his actions are quite understandable. Is it that Moses perhaps did not doubt God’s power, but rather God’s goodness? Is it true that he repeatedly pleaded on behalf of the people against a punishing God? (There are probably several traditions involved and an attempt at a solution: 1) Fact: Moses did not get into Canaan. 2) There must be an explanation for this. 3) In that context only a punishment of God could be thought of. 4) So he fell short).
FIRST READING Num. 20, 1-13
You must in the presence of the community
command the rock to give water.
From the book of Numbers
In those days
the whole community of the Israelites came to the desert of Sin.
During the stay of the people in Kadesh
Miriam died and was buried there.
Once there was no water for the community.
The people then rose up against Moses and Aaron
and began to reproach Moses. They said:
“If only we had died by the intervention of the LORD
like our brethren!
Have you led the congregation of the LORD into this wilderness to kill man and beast alike,
to die there?
Why hast thou led us out of Egypt
into this miserable place where there is no corn,
not a fig, not a vine, not a pomegranate,
and not even water?”
Then Moses and Aaron turned away from the congregation
and threw themselves down to the ground.
The glory of the LORD appeared to them
and God spoke to Moses:
“Take the staff and with your brother Aaron summon the congregation.
You shall command the rock to give water in their presence;
Then you shall cause water to flow from the rock
and let the people and the cattle drink.”
Moses took the staff from the sanctuary,
as the LORD had told him.
Then Moses and Aaron called the congregation together before the rock.
Moses said to them:
“Listen, you rebellious people!
Shall we make water to flow from this rock for people like you?
Moses raised his hand
and struck the rock with his staff, twice:
Then plenty of water gushed out,
so that the people and the cattle could drink.
But the LORD said to Moses and Aaron:
“Thy trust in me hath not been so great
that thou hast upheld my holiness before the children of Israel.
Therefore you shall not lead this congregation
into the land which I have given them.”
That water is the water of Meribah,
where the Israelites reproached the LORD
and He revealed His holiness to them.
INTERLUDIUM Ps. 95(94), 1-2, 6-7, 8-9
Listen today to the voice of the Lord,
and do not be obstinate.
Come, let us greet the Lord with jubilation,
Let us praise the Rock of our salvation.
Let us come before Him with a song of praise,
Honouring Him with song.
Come, let us fall down to earth in adoration,
kneeling before Him who created us.
He is our God and we are His people,
He is the Shepherd and we are His flock.
Listen therefore this day to his voice:
Do not be stubborn as once in Meriba,
as at Massa in the wilderness;
Where your fathers sought to defy me
even though they had seen my deeds.
ALLELUIA John 14,23
Alleluia.
If anyone loves me,
he will keep my word;
my Father will love him
and We will come to him.
Alleluia.
GOSPEL Mt 16, 13-23
You are Peter;
I will give you the keys to the kingdom of heaven.
From the Holy Gospel of our Lord Jesus Christ according to Matthew
When Jesus had come to the region of Caesar from Philip,
He asked His disciples this question:
“Who is
according to the opinion of men,
the Son of Man?”
They answered:
“Some say John the Baptist, others Elijah,
others Jeremiah or one of the prophets.”
“But you – said He to them –
who say ye that I am?”
Simon Peter replied:
“Thou art the Christ,
the Son of the living God.”
Jesus resumed:
“Blessed art thou Simon, son of Jonah ,
for it is not flesh and blood that have revealed this to you,
but my Father which art in heaven.
In my turn I say unto thee:
Thou art Peter;
and upon this rock I will build my church
and the gates of hell shall not prevail against it.
I will give thee the keys of the kingdom of heaven
and whatsoever thou shalt bind on earth
shall also be bound in heaven
and whatever you shall loose on earth
shall be unbound in heaven.”
Thereupon He expressly forbade
his disciples from saying that He was the Christ.
From that moment on
Jesus began to make it clear to his disciples that
He would have to suffer a great deal there from the elders, the high priests and the scribes,
but that after being put to death,
He would be resurrected on the third day.
Then Peter took Jesus aside
and began to talk to him earnestly about it:
“God forbid, Lord!
Such a thing must never happen to You!”
But He turned and said to Peter:
“Go away, Satan, go back!
Thou art an offence to Me!
For thou art guided by human considerations
and not by the will of God.”
____________________________________________________________
Laudato Si
Encyclic by
POPE FRANCIS
On Care of the Common Home
Saint Francis of Assisi
10. I do not want to continue in this encyclical without using a beautiful and motivating example. I took his name as my guide and inspiration at the moment of my election as Bishop of Rome. I believe that Francis is the example par excellence of caring for what is weak, and of an integral ecology lived with joy and authenticity. He is the holy patron of all those who research and work in the field of ecology and is also loved by many who are not Christians. He showed a special concern for God’s creation and for the poorest and most abandoned. He loved and was loved for his joy, his generous devotion, his universal heart. He was a mystic and a pilgrim who lived simply in wonderful harmony with God, others, nature and himself. In him, one can see how care for nature, justice for the poor, commitment to society and inner peace are inseparable.
To be continued For previous publications, scroll down
The Bible text in this edition is taken from De Nieuwe Bijbelvertaling, ©Nederlands Bijbelgenootschap 2004/2007.
Recitals from Liturgical suggestions for the week days and Sundays
Laudato Si Official English translation
_____________________________________________________________